Jak zmieniły się zasady rejestracji samochodów zabytkowych?

Dość liberalne zasady rejestracji samochodów zabytkowych sprawiły, iż mnóstwo sprowadzanych do Polski aut przynajmniej w teorii mogła zostać zakwalifikowana do tej kategorii. 25-letnich modeli aut, których produkcję zakończono co najmniej 15 lat temu, znalazło się w naszym kraju całkiem sporo i właściciel każdego z nich miałby szansę poruszania się na żółtych tablicach rejestracyjnych. Aby jednak nie dewaluować rangi samochodu zabytkowego, zdecydowano się zmienić podejście do ich rejestracji. Jak to obecnie wygląda?

Ogólne zasady pozostały te same. Aby uzyskać prawo do poruszania się na żółtych tablicach rejestracyjnych, należy być posiadaczem samochodu, którego wiek to co najmniej 25 lat, a jego model przestał być produkowany od lat co najmniej 15. Znacznie więcej zależy obecnie od wojewódzkiego konserwatora zabytków, ponieważ to do niego należy ostateczna decyzja o zarejestrowaniu auta jako zabytkowe. Przede wszystkim może zakwestionować taki wniosek ze względu na zbyt dużą popularność danego modelu (dużą ilość wyprodukowanych egzemplarzy) lub jego zbyt młody wiek. Spełnienie podstawowych wymogów w takiej sytuacji nie będzie miało większego znaczenia. Już teraz widać, że w niektórych regionach polski faktyczna granica wieku dla aut zabytkowych została podniesiona do 30 lat. Co więcej, aby zdobyć żółtą tablicę rejestracyjną, samochód musi znajdować się w stanie jak najbardziej oryginalnym, a przynajmniej nie może posiadać widocznych zmian w obszarze podwozia, układu kierowniczego, hamulców, czy całego układu napędowego.

Jak zdobyć żółtą tablicę rejestracyjną?

Mając przekonanie, że posiadany model samochodu jest samochodem zabytkowym, można śmiało rozpoczynać procedurę rejestracji. A najlepiej jest zacząć od skontaktowania się z profesjonalnym rzeczoznawcą, który prawidłowo wypełni tzw. białą kartę ewidencyjną zabytku ruchomego. Do rejestracji samochodu zabytkowego i zyskania żółtych tablic niezbędne będą trzy egzemplarze białej karty, z czego jedna wraz z wnioskiem o wpisanie do ewidencji zabytków techniki trafi do WKZ lub do kierownika delegatury WKZ, a druga do Krajowego Ośrodka Badań Dokumentacji Zabytków w Warszawie.

Jeśli konserwator zabytków zaakceptuje wniosek, należy przeprowadzić badanie techniczne samochodu w okręgowej stacji kontroli pojazdów, a następnie udać się do właściwego wydziału komunikacji. W wydziale trzeba przedstawić wszystkie niezbędne dokumenty, w tym dowód własności auta, dowód rejestracyjny (jeśli jest zagraniczny, musi być przetłumaczony), dowód tożsamości właściciela, decyzję konserwatora, zaświadczenie z badania technicznego oraz tablice rejestracyjne (o ile pojazd był już w Polsce rejestrowany). I to wszystko. Zgromadzenie kompletu dokumentów jest gwarancją rejestracji samochodu jako zabytkowy i przyznanie mu żółtych tablic rejestracyjnych.