Hamulec postojowy

Zgodnie z prawem, pojazdy wielośladowe muszą być wyposażone w dwa niezależne od siebie systemy hamulcowe, a więc hamulec roboczy oraz hamulec postojowy (ręczny). Hamulec ten został nazwany „ręcznym” z uwagi na fakt, iż był on uruchamiany poprzez zaciągnięcie konkretnej za pomocą dłoni dźwigni w samochodzie. Bywały również auta, w których hamulec postojowy był uruchamiany nogą. Obecnie w najnowszych modelach aut wielu marek te czynności zostały zastąpione elektronicznym hamulcem ręcznym, obsługiwanym przez kierowcę za pomocą przycisku znajdującego się w centralnej konsoli deski rozdzielczej samochodu.

Hamulec ręczny, nazywany również hamulcem awaryjnym, w większości przypadków oddziałuje na tylną oś samochodu. Wyjątki stanowią tutaj m.in. modele marki Citroen (np. model Xantia), gdzie hamulec ręczny ma oddziałuje na przednią oś. W niektórych modelach aut, jak np. Renault Scenic, nie istnieje tradycyjny hamulec ręczny. Jego funkcję przejął komputer pokładowy, który po wyłączeniu jednostki napędowej, automatycznie uruchamia hamulec postojowy. Jest on również automatycznie zwalniany z chwilą ruszenia samochodem z miejsca.

Podczas normalnego użytkowania samochodu w większości przypadków części hamulca ręcznego są uruchamiane w sposób hydrauliczny lub pneumatyczny, w zależności od modelu pojazdu. Przeważająca większość elementów hamulca postojowego znajduje się pod podwoziem samochodu. Taka lokalizacja powoduje, że są one szczególnie narażone na częste uszkodzenia mechaniczne.

Najczęstszą usterką pojawiającą się w wyniku eksploatacji hamulca ręcznego jest zerwanie linki napinającej. Równie częste jest uszkodzenie pancerza hamulca, co przeważnie skutkuje blokadą kół pomimo możliwości zwolnienia dźwigni hamulca postojowego.
Hamulec ręczny przydaje się szczególnie podczas ruszania pod górę, szczególnie, gdy kąt nachylenia takiego wzniesienia jest dość duży. Zabezpiecza również samochód w momencie zatrzymania przed zjechaniem w dół.