Wybierz typ samochodu marki Toyota CELICA Coupe (_T23_)

Dowiedz się więcej o Toyocie Celica VII

Samochód osobowy należący do klasy aut sportowych segmentu G, którego produkcja przypadła na lata 1970-2006. Dostępny jako liftback i coupĂ©, a w niewielkiej liczbie egzemplarzy powstała także wersja kabriolet. 36 lat – tyle lat Toyota Celica była pośród liderów w swoim segmencie. Powstało aż siedem generacji modelu, a 2. i 3. stały się solidnym fundamentem, który posłużył stworzeniu nowego samochodu – Toyoty Supry. W wyczynowych wersjach Celiki tytuły rajdowych mistrzów świata zdobywali Juha Kankkunen, Carlos Sainz i Didier Auriol. Celica została zaprojektowana jako bardziej przystępna alternatywa dla droższej Toyoty 2000GT.

Premiera pierwszej generacji Celiki miała miejsce podczas Tokyo Motor Show w 1970 roku. Płyta podłogowa została zaczerpnięta z modelu Carina. Model dostępny w wersji 3-drzwiowej liftback i 2-drzwiowej coupĂ©. Do napędu potencjalny nabywca mógł wybierać spośród czterech jednostek benzynowych 1.6 GT, 1.6 LT, 2.0, 1.6 ST. Stylistycznie model wzorowany był na Fordzie Mustangu. W 1975 roku samochód otrzymał tytuł najlepszego samochodu z importu w plebiscycie magazynu "Motor Trend". Produkcję wstrzymano w 1978 roku, kiedy na rynek wprowadzono Celicę drugiej generacji. Znów postawiono na nadwozia typu coupĂ© i liftback. Obie wersje charakteryzowały się drzwiami bez ramek przy szybach. Występował natomiast szeroki słupek B. Celica II została w całości zaprojektowana przez Amerykanina Davida Stollery, który postanowił częściowo zrezygnować z popularnej wówczas stylizacji "muscle car". Mimo to sylwetka auta wciąż odpowiadała miłośnikom sportowych kółek. Samochód wyróżniał się okrągłymi reflektorami w pasie przednim i chromowanymi zderzakami będącymi już standardem. W 1979 roku model został poddany face-liftingowi. Za charakterystyczne zmiany uznano prostokątne klosze i ogumowane zderzaki. Do napędu wciąż używano silników DOHC.

W 1981 roku wprowadzono na rynek trzecią generację Celiki. Zaszło dość dużo zmian. Zrezygnowano całkowicie z klasycznych amerykańskich linii samochodów sportowych z lat 70. Nowa Celica była mniej drapieżna od swoich poprzedniczek. Wyróżniała się kanciastymi kształtami nadwozia i podnoszonymi światłami, których użyto po raz pierwszy. Jest to także ostatnia generacja z napędem na tylne koła. W 1986 roku Celica doczekała się gruntownej modernizacji. Czwarta generacja modelu po raz pierwszy w swojej historii otrzymała napęd na przednie koła. Auto zostało skonstruowane na nowej platformie podłogowej oznaczonej symbolem T160. Kanciaste kształty zastąpiono bardziej opływowymi liniami, a gama modeli wzbogaciła się o nową wersję cabrio. W 1990 roku Celica IV została wycofana z produkcji.

Celica V, uważana za najbardziej udaną, produkowana była w latach 1989-1994. 5-tka została zbudowana na płycie podłogowej T180. Samochód otrzymał bardziej zaokrąglone nadwozie, co dało mu zupełnie nowy, dynamiczny wygląd. Długość pojazdu nieznacznie wzrosła, rozstaw osi pozostał niezmieniony. Ostatni raz zdecydowano się na podnoszone światła. Do napędu używano wyłącznie dwulitrowych silników benzynowych. Szósta generacja Celiki powstała na platformie podłogowej T200. W porównaniu do bardzo udanej 5-ki sylwetka 6-ki została jeszcze mocniej zaokrąglona. Z zewnątrz Celicę VI można było rozpoznać po seryjnie montowanych obręczach kół i charakterystycznych światłach przeciwmgielnych – tzw. "owadzie" reflektory. Dla 6-ki zaplanowano trzy jednostki napędowe.

Siódma, ostatnia generacja modelu Celica debiutowała w 1999 roku. Posłużono się platformą podłogową o symbolu T230, która była udoskonaloną wersją płyty poprzedniego modelu. W porównaniu do poprzedników w 7-ce udało się obniżyć masę pojazdu. Zupełnie zmieniła się także stylistyka auta. Sylwetka pojazdu stała się bardziej wyrazista i agresywna. Do napędu użyto dwóch jednostek R4. Mimo dobrego przyjęcia, produkcję zakończono w 2006 roku.